ผ่านมาแสดงความโง่

คุณผ่านมาเข้ามาให้ความเห็นครั้งแรกในบทความนี้  โดนผมตอบไปจนธาตุไฟแตกซ่าน รวมกันไม่ติด  ออกอาการมาอย่างยาวเหยียดในครั้งที่สอง ดังนี้ (09 ธันวาคม 2553 20:18)

ขอเรียนชี้แจงท่านอาจารย์มนัสครับ กระทู้ที่กระผมคัดลอกมาใส่ไว้ก่อนหน้าแล้วท่านอาจารย์ลบออก มิได้สรุปว่า ผมเชื่อตามพระธรรมปิฎกว่า สติปัฏฐาน 4 เป็นทั้งสมถะและวิปัสสนา

แต่ผมเชื่อตามครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่นที่แสดงคำสอนของท่านแล้วมีผู้รวบรวมในภายหลังไว้มากมายเป็นหนังสือหาอ่านได้ทั่วไป โดยประเด็นที่สรุปได้เหมือน ๆ กันทุกอาจารย์ก็คือ

มหาสติปัฏฐาน 4 ส่วนย่อย

1. กายานุปัสสนา การตั้งสติพิจารณากาย แบ่งย่อยออกไปเป็น 6 ส่วน (การตั้งสติกำหนดพิจารณากายให้รู้เห็นตามความเป็นจริงว่า เป็นแต่เพียงกาย ไม่ใช่สัตว์บุคคล ตัวตนเราเขา)

1. อานาปานสติ กำหนดลมหายใจเข้า-ออก

2. อิริยาบถ กำหนดให้รู้เท่าทันอิริยาบถ

3. สัมปชัญญะ ความรู้ตัวในการเคลื่อนไหวทุกอย่าง

4. ปฏิกูลมนสิการ พิจารณาส่วนประกอบของร่างกาย (อวัยวะต่าง ๆ) ว่าเป็นของไม่สะอาด

5. ธาตุมนสิการ พิจารณาร่างกายของตนให้เห็นว่าเป็นสักแต่ว่าธาตุแต่ละอย่าง ๆ

6. นวสีวถิกา พิจาณาซากศพในสภาพต่าง ๆ ตั้งแต่เริ่มตายใหม่ ๆ จนถึงกระดูกป่นเป็นผุยผง (อันแตกต่างกันใน 9 ระยะเวลา ท่านเรียกว่าป่าช้า 9) ให้เห็นว่าเป็นคติธรรม ร่างกายของผู้อื่น (ซากศพที่กำลังพิจารณา) เป็นเช่นใด ร่างกายของเราก็จักเป็นเช่นนั้น (รวมเป็น 6 ส่วน)

2. เวทนานุปัสสนา (การตั้งสติกำหนดพิจารณาเวทนา คือ

การรู้สึกอารมณ์ให้รู้เห็นตามความเป็นจริงว่าเป็นเพียงเวทนา ... ที่เป็นอยู่ในขณะนั้น ๆ) 1) สุข 2) ทุกข์ 3) ไม่ทุกข์ไม่สุข 4) สุขประกอบด้วยอามิส 5) สุขไม่ประกอบด้วยอามิส 6) ทุกข์ประกอบด้วยอามิส 7) ทุกข์ไม่ประกอบด้วยอามิส 8) ไม่ทุกข์ไม่สุขประกอบด้วยอามิส 9) ไม่ทุกข์ไม่สุข ไม่ประกอบด้วยอามิส (รวมเป็น 9 อย่าง)

3. จิตตานุปัสสนา (การตั้งสติกำหนดพิจารณาจิต ...)

1) จิตมีราคะ 2) จิตไม่มีราคะ 3) จิตมีโทสะ 4) จิตไม่มีโทสะ 5) จิตมีโมหะ 6) จิตไม่มีโมหะ 7) จิตหดหู่ 8) จิตฟุ้งซ่าน 9) จิตใหญ่ (จิตในฌาน) 10) จิตไม่ใหญ่ (จิตที่ไม่ถึงฌาน) 11) จิตมีจิตอื่นยิ่งกว่า 12) จิตไม่มีจิตอื่นยิ่งกว่า 13) จิตตั้งมั่น 14) จิตไม่ตั้งมั่น 15) จิตหลุดพ้น 16) จิตไม่หลุดพ้น (รวม 16 อย่าง)

4. ธัมมานุปัสสนา (การตั้งสติกำหนดพิจารณาธรรม ...)

1) พิจารณาธรรมที่กั้นจิตไม่ให้บรรลุสมาธิ คือ นีวรณ์ 5 มี กามฉันท์ พยาบาท ถีนมิทธะ อุทธัจจกุกกุจะ และวิจิกิจฉา) เรียกว่า นี วรณบรรพ

2) ขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ เรียกว่า ขันธบรรพ

3) อายตนะภายใน 6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ เรียกว่า อายตนบรรพ

4) ธรรมที่เป็นองค์แห่งการตรัสรู้ 7 คือ โพชฌงค์ 7 (สติ ธัมมวิจยะ วิริยะ ปีติ ปัสสัทธิ สมาธิ และอุเบกขา) เรียกว่า โพชฌงคบรรพ

5) ตั้งสติกำหนดรู้ชัดธรรมทั้งหลายมีนีวรณ์ 5 (กามฉันท์ พยาบาท ถีนมิทธะ อุทธัจจกุกกุจจะ และวิจิกิจฉา) ขันธ์ 5 (รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ) อายตนะภายใน 6 (ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ) อายตนะภายนอก 6 (รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะและธัมมารมณ์) โพชฌงค์ 7 {สติ ธัมมวิจยะ วิริยะ ปิติ ปัสสัทธิ (ความสงบกาย-สงบใจ) สมาธิ อุเบกขา] และอริยสัจจ์ 4 ทุกข์ ทุกขสมุทัย ทุกขนิโรธ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา) ว่าคืออะไร เป็นอย่างไร มีในตนหรือไม่ เกิดขึ้น เจริญขึ้นและดับไปอย่างไร เป็นต้น ตามความเป็นจริงของสรรพสิ่ง อย่างนั้น ๆ (รวม 5 ส่วน)

คำถามคือ การกำหนดลมหายใจ (อานาปานสติ) ,กำหนดรู้ทันอิริยาบถ (อิริยาบถ), พิจารณาส่วนประกอบอันไม่สะอาดทั้งหลายที่ประชุมเข้าเป็นร่างกายนี้ (ปฏิกูลมนสิการ) ,พิจารณาเห็นร่างกายของตนโดยสักว่าเป็นธาตุแต่ละอย่างๆ (ธาตุมนสิการ) ,พิจารณาซากศพในสภาพต่างๆอันแปลกกันไปใน 9 ระยะเวลา ให้เห็นคติธรรมของร่างกายของผู้อื่นเช่นใด ของตนจักเป็นเช่นนั้น (นวสีวถิกา) เป็นวิธีในสมถะกรรมฐาน 40 วิธีหรือไม่ครับ (อานาปานสติ,อสุภะ,มรณสติ)

การตั้งสติกำหนดพิจารณาธรรม ในข้อธัมมานุปัสสนา ทั้งห้าส่วนคือนีวรณ์ 5, ขันธ์ 5 , อายตนะภายใน 6 ,อายตนะภายนอก 6 , โพชฌงค์ 7และอริยสัจจ์ ว่าคืออะไร เป็นอย่างไร มีในตนหรือไม่ เกิดขึ้น เจริญขึ้นและดับไปอย่างไร

ถือว่า เป็นการเห็นตามหลักพระไตรลักษณ์หรือไม่ครับ

ถ้าเป็นผมเรียกว่า เป็นวิปัสสนา เช่นการได้กินขนมหวานลิ้นย่อมได้รับรู้รสหวานส่งกระแสประสาทไปที่สมองความจำรสหวานได้ย่อมส่งผลให้มือไปตักมากินอีก

เมื่อหมดแล้วก็หยิบน้ำดื่มล้างปากก็หยุดส่งกระแสประสาทไปที่สมอง ความรู้สึกหวานหายไปแล้ว กระแสประสาทเกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปในกายนี้ แต่อัสสาทะเมื่อเกิดแก่จิตก็หลงผิดว่าขนมนั้นมีรสหวานจึงสั่งมือของกายนี้ให้ไปหยิบมาอีก ยิ่งกินยิ่งอร่อย เดินไปตักมาเพิ่ม

วันนี้หมดแล้ว พรุ่งนี้มาซื้อใหม่ ร้านเดิมเจ้าเก่า กินที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าที่นี่ ถ้ากำหนดสติรู้เท่าทันตั้งแต่คำแรกก็ไม่จำเป็นต้องตะเกียกตะกายมาหาที่ร้านเดิมทุกวัน ความหวานที่ลิ้นสัมผัสจึงเป็นเพียงอายตนะภายนอกกับภายในมากระทบกัน แต่ก็ทนอยู่สภาพเดิมไม่ ตั้งอยู่ชั่วครู่แล้วก็ดับไป เป็นอยู่แค่นี้ ขนมก็เป็นเพียงธาตุดินน้ำ ลิ้นก็เป็นส่วนของกาย เป็นเพียงที่ตั้งอายตนะภายใน

หรือแม้แต่ปิติจากการทำจิตให้เกิดสมาธิก็เป็นเพียงทางผ่านไปสู่ระดับฌานที่สูงขึ้นเท่านั้น จิตอิ่มเอิบขนลุกเกิดขึ้นตั้งอยู่แล้วก็ดับไป

ผมขอยกพุทธดำรัสข้อความหนึ่ง “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นราคะ ความสิ้นโทสะ ความสิ้นโมหะ นี้เรียกว่าอสังขตธรรม ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางที่จะให้ถึงอสังขตธรรมเป็นอย่างไร  กายคตาสติ นี้เรียกว่าทางที่จะให้ถึงอสังขตธรรม...สมถะและวิปัสสนา...สมาธิที่มีทั้งวิตกวิจาร สมาธิที่ไม่มีวิตกมีแต่วิจาร...สมาธิที่ไม่มีทั้งวกตกวิจาร สุญญตสมาธิ อนิมิตตสมาธิ อัปปณิหิตสมาธิ... สติปัฏฐาน ๔.... สัมมัปปทาน ๔.... อิทธิบาท ๔... อินทรีย์ ๕... พละ ๕.... โพชฌงค์ ๗... อริยมรรคประกอบด้วยองค์ ๘ นี้เรียกว่าทางที่จะให้ถึงอสังขตธรรรม...

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อสังขตธรรม.... ทางที่จะให้ถึงอสังขตธรรม เราแสดงแล้วแก่เธอทั้งหลาย....นั่นโคนไม้ นั่นเรือนว่าง...เธอทั้งหลายจงเพ่ง อย่าประมาท อย่างได้เป็นผู้เสียใจในภายหลัง นี้เป็นคำสอนของเราเพื่อนทั้งหลาย ....”

ที่มา

อสังขตสังยุต วรรคที่ ๑ สฬา. สํ. (๖๘๔-๖๘๔)

ตบ. ๑๘ : ๔๔๑-๔๔๓ ตท. ๑๘ : ๓๘๙-๓๙๐

ตอ. K.S. ๔ : ๒๕๖-๒๕๘

ความเห็นในเรื่องที่สติปัฏฐาน 4 เป็นทั้งสมถะและวิปัสนาและเป็นเรื่องสำคัญที่นำไปสู่ทางที่จะให้ถึงอสังขตธรรรม

ตามที่เคยได้อ่านจากบันทึกของหลวงตาบัวที่ถ่ายทอดคำสอนของหลวงปู่มั่น เพราะหลวงปู่มั่นก็เล่าให้หลวงตาบัวฟังว่า ท่านเองเคยเข้าสมาธิแล้วนิมิตว่าท่านก็เคยเกิดในสมัยพระพุทธเจ้าเป็นเพียงชาวบ้านแต่มีโอกาสฝึกสติปัฏฐาน 4 ตั้งแต่ชาตินั้นแล้ว

จึงไม่แปลกที่ท่านสำเร็จอรหันต์ได้ในที่สุด ไม่มีพระป่าสายนี้องค์ใดที่ไม่รู้จักสติปัฏฐาน 4

ถ้าความเห็นสติปัฏฐาน 4 ของท่านอาจารย์มนัสมีเพียงคำแปลแค่ไม่กี่ตัวอักษรแค่นั้นกระผมก็ขอเป็นคนโง่ต่อไปเพราะทำตามพิจารณาตามไม่ได้ไม่เป็นจริงๆ

แค่ผมเรียนจบสัตวแพทย์มาก็ต้องท่องจำตำราเป็นภาษาอังกฤษมาก็ว่ายากแล้วแต่ก็ยังมีปัญญาไม่ถึงภาษาที่อาจารย์ให้ความหมาย สติปัฏฐาน 4 ไม่รู้ว่าต้องปฏิบัติตัวอย่างไร ตามความหมายของอาจารย์

แต่เท่าที่ผมปฏิบัติตามสายหลวงปู่มั่นมาอย่างน้อยความโกรธ ความโลภ ความหลงที่เคยมีก็ลดลงไปเรื่อยๆ

ยังไงเมื่อคุณธรรมของท่านอาจารย์ถึงที่สุดแล้ว อย่าลืมลงมาโปรดผมให้ถึงตามด้วยจะได้เพิ่มวาสนาบารมีท่านอาจารย์ให้สูงยิ่งๆ ขึ้นไป

คนผ่านมาผู้โง่เขล่า

คุณผ่านมาโดนแหย่เข้าไป อาการแต๋วแตกออก เขียนมายาวเหยียด ผมก็ตอบไปเพียงปานกลางว่า (09 ธันวาคม 2553 20:36)

เรียน คุณผ่านมา [IP: 124.121.42.157]

ผมก็ยังงงๆ กับระดับ IQ ของคุณ เรื่องสมถกรรมฐานกับวิปัสนากรรมฐานนั้น คนที่เขียนตำราให้อ่านและเชื่อถือกันทุกวันนี้ คือ พระพุทธโฆษาจารย์

ในเมื่อพระพุทธโฆษาจารย์ไม่ได้จัดสติปัฏฐาน 4 ว่าเป็นสมถกรรมฐานหรือวิปัสนากรรมฐาน มันก็จบแค่นั้นแล้ว คุณจะมาดันทุรังว่า สติปัฏฐาน 4 เป็นสมถกรรมฐานกับวิปัสนากรรมฐานทำไม

อ่านหนังสือแล้วพยายามคิดด้วย สติปัฏฐาน 4 อยู่ในหัวข้อโพธิปักขิยธรรม คือ ธรรมอันเป็นฝักฝ่ายแห่งความตรัสรู้ ประกอบด้วยธรรมะ 7 หมวด คือ สติปัฏฐาน 4, สัมมัปปธาน 4, อิทธิบาท 4, อินทรีย์ 5, พละ 5, โพชฌงค์ 7, มรรคมีองค์ 8 รวมเป็น 37 จึงเรียกว่า โพธิปักขิยธรรม 37

นั่นก็ดีที่สุดแล้ว ...........

อย่าไปเชื่อพระพม่า หรือหลงผิดตามพระพม่าว่า วิปัสนากรรมฐานสามารถทำให้บรรลุมรรคผลนิพพานได้ ซึ่งไม่เป็นความจริง

ในพระไตรปิฎกยืนยันชัดเจนว่า พระพุทธองค์บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณด้วย วิชชา 3 วิชชา 3 คือความรู้แจ้ง, ความรู้วิเศษ ได้แก่

• ปุพเพนิวาสานุสติญาณ ระลึกชาติได้
• จุตูปปาตญาณ มีตาทิพย์และรู้การเกิดและการตายของสัตว์โลกว่าเกิดจากเหตุอะไร
• อาสวักขยญาณ วิชชาทำอาสวะกิเลสให้สิ้นจากกายใจ

สมถกรรมฐานหรือวิปัสนากรรมฐานเป็นหัวข้อธรรมะที่เป็นพื้นฐานสำหรับการบรรลุมรรคผลเท่านั้น

ขอร้องอย่าไปจัด วิชชา 3 ให้เป็นสมถกรรมฐานหรือวิปัสนากรรมฐานอีก มันจะเป็นการแสดงความโง่ขึ้นไปอีก

แล้วถ้าไม่เข้าใจจริงๆ อย่าไปพยายามอ้างอิงนักวิชาการ หรือพระภิกษุอื่นๆ เลย มันจะมั่วเข้าไปอีก....

บทความในชุดเดียวกัน

1) สติปัฏฐาน 4 เป็นเพียงอนุปัสนา

2) ปฏิเสธการเห็น

3) ธรรมชาติของพระไตรปิฎก

4) ลายเซ็นหลวงพ่อวัดปากน้ำ

5) “หาธรรม” คนโง่

6) นักศึกษาโง่ๆ

7) ความเห็นของพวกโง่

8) ผ่านมาแสดงความโง่

9) วิชาธรรมกายอธิบายได้ดีกว่า

10) สายไหนก็ไม่สำคัญ